Voordat ik de stuurkoppeling er weer uithaal, ga ik toch een beroep doen op mijn beschermengeltje. Ik wil toch een ritje maken met de wagen. Eigenwijs? Misschien wel, ik noem het gewoon "een sterke eigen wil".
De accu heeft de gehele week aan de druppel-lader gehangen, die moet gewoon vol zijn.
Bankje erin, plaatsnemen, stuur erin drukken, poging om te starten....
Na een aantal pogingen slaat uiteindelijk de motor aan de gang! Het glimlachen kan beginnen.
Achteruit de oprit af en de Larense buurt onveilig maken.
Snelheid? Geen idee, er zitten nog geen tellers in.
Knipperlichten? Euhm.... niets dat je met je handen ook niet aan kan geven.
Remmen? Bij de 3e keer pompen doen die het ook. "Noodstop" effe niet aan denken...
Bewegend bewijs:
Stationair lopen wil niet helemaal lukken, de benzine staat toch iets te zuinig afgesteld.
Ik heb ook nog geen idee of de 3e en 4e versnelling aanwezig zijn, de achteruit, 1e en 2e versnelling in iedergeval wel.
Verder nog belangrijk nieuws? Nee, eigenlijk niet.
Ik ga effe proberen de grijns van mijn gezicht te krijgen... mijn wangen beginnen pijn te doen.